میگوی خنجری (Palaemonetes pugio)

معرفی:

میگوی خنجری، میگوی آب‌ شور تا لب‌شور دارای بدنی کوچک و شفاف با طیف رنگی زرد و لکه‌های قهوه‌ای است. دارای لاک صاف، شکم و سه جفت پا است. جفت دوم قوی‌ترین است و جفت سوم فاقد پنجه است. طول بدن به حدود ۵ سانتی‌متر می‌رسد و طول عمر این میگو حدود یک سال (۶ تا ۱۳ ماه) است. 

محیط زندگی:

در زیستگاه‌های باتلاقی رودخانه‌ای و جزر و مدی در سراسر اقیانوس اطلس غربی و خلیج مکزیک یافت می‌شود. این میگوها در آبهای بین ۱۷ تا ۳۸ درجۀ سانتی‌گراد، دیده شده‌اند. آنها عمق شنای خود را به منظور مهاجرت به سطوح مطلوب‌تر دمایی تغییر می‌دهند؛ آنها تا اعماق ۱۴ متری هم جمع‌آوری شده‌اند.

پراکنش جغرافیایی میگوی خنجری (طیف زرد تا قرمز نشان دهندۀ تراکم کمتر تا بیشتر) ▲

 تغذیه:

از اقلام متنوعی از جمله میکروجلبک‌ها و ذرات غذایی معلق تغذیه می‌کند. میگوهای خنجری خود توسط ماهی‌ها خورده می‌شوند.

 زادآوری:

در سن ۱/۵ تا ۲ ماهگی و طول ۱۵ تا ۱۸ میلی‌متر بالغ می‌شوند. مدت زمان تخم‌ریزی برحسب موقعیت جغرافیایی، متفاوت است. در خلیج مکزیک، این فصل تقریباً از فروردین تا آبان طول می‌کشد و میگوها ممکن است بیش از یک بار در فصل تخم‌ریزی کنند.

نگهداری:

• آب شور تا لب‌شور برای این میگوها مناسب است.
• اکسیژن محلول بین ۶ تا ۱۱ میلی‌گرم بر لیتر نیاز دارند؛ دیده شده است که در صورت کمبود اکسیژن، از آب خارج می‌شوند.
• بازۀ وسیع دمایی ۱۷ تا ۳۸ درجۀ سانتی‌گراد را تحمل می‌کنند.